Ρώτησα τον Άνθρωπο
Και αν ρωτήσεις έναν άνθρωπο……..ή κάθε άνθρωπο……ή ΤΟΝ άνθρωπο……….ΕΚΕΙΝΟΝ που μετενσαρκώνεται διαρκώς στο ρου της ιστορίας ,να σου πει την αιώνια και ανεκπλήρωτη επιθυμία ΤΟΥ, ποια νομίζεις πως θα είναι? Εγώ ΤΟΝ έχω συναντήσει…και ΤΟΝ ρώτησα….και ξέρω…και σε αυτό το αέναο ταξίδι, μπορώ πλέον με σιγουριά να απαντήσω
ΘΑ ΠΟΘΟΥΣΕ ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ…ΚΑΙ ΝΑ ΖΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
Και αν κάποιοι βρήκανε τον τρόπο να πετάξουνε ,τον κλείδωσαν καλά μέσα τους…και τον κάνανε κτήμα τους και δαίμονα τους. Λένε πως ένα συναίσθημα αρκεί και ένα άγγιγμα περισσεύει για να σου δώσει φτερά και να πετάξεις σαν αντιλαλιά που πετάει και γεμίζει ένα φαράγγι .Λένε επίσης πως αν τα έχεις τότε κρύψε τα …κρύψε τα καλα….κρύψε τα με ένα καθημερινό και πολυφορεμένο πουκάμισο…μακριά από βλέμματα φθοράς.
Και κράτα τα λένε μόνο για τον άνθρωπο που στα χάρισε …και πιάσε τον από το χέρι και πέτα μαζί του και να θυμάσαι πως…
‘’ΟΙ ΤΑΠΕΙΝΟΙ ΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΑΓΓΙΖΟΥΝ’’
Ψάχνω, διαβάζω, κοιτάω…μυθολογία, θρησκεία, ιστορία, φαντασία….κι όμως κανείς δεν έζησε για πάντα με ανάσες και με άγγιγμα.Και όσοι ζήσανε για πάντα ,έπρεπε πρώτα να πεθάνουν….γιατί εγώ ξέρω πως Η ΘΝΗΤΟΤΗΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΡΙΣΙΜΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ. Σβήνεις και δίνεις ΖΩΗ και ΓΕΝΝΗΣΗ .
Έτσι όπως το σίδερo περιμένει να ξαναγεννηθεί μέσα από τα κομμάτια του και σκέφτεται
‘’ΜΑ ΓΙΑΤΙ Ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΝΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΥΜΝΗΣΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΦΟΙΝΙΚΑ?’’
Και όσο παλεύει μόνο του με τον χρόνο που το αγκαλιάζει σιγά σιγά στέλνοντας του την κόρη του…..τη σκουριά ……εκείνο περιμένει υπομονετικά να αφήσει την υπογραφή του σε μια στάμπα, που θα κοσμήσει ένα απρόσεχτο τζιν ελπίζοντας πως είναι σαν γραφή από Φοίνικες……σε κάποιες παλιές ΠΕΡΓΑΜΗΝΕΣ!
Ευχαριστούμε πολύ την εταιρεία Ανακύκλωσης Ιωαννίνων Σκότρας - Γκόης για την φιλοξενία στο χώρο τους που μας έδωσε απίστευτη έμπνευση και βοήθεια ώστε να πραγματοποιηθεί αυτή η φωτογράφιση.
